7. 10 coffee a day keeps the doctor away

28 juni 2020

Vanochtend op 5.00 uur wakker zoals gewoonlijk.

Het heeft gelukkig niet geregend.

En terwijl ik een van mijn daagse meditaties doe valt het mij op dat de ochtend veel rustiger en makkelijker is dan de avond. Reden temeer om ‘s avonds ook te doen.

Het is wel heel erg bewolkt en van het paradijs van gisteren is eigenlijk weinig meer overgebleven in de wat nattige wonderlijk Schots aandoende omgeving.

Om 5:46 uur heb ik koffiegedronken en lig een beetje te slonzen in mijn tent.

Er is gewoon niks aan te doen of je wil of niet: de dag begint gewoon om 5:00 uur. Dan is gewoon iedereen om je heen op: fluit, tuurt, gilt, blert en miert wat rond. Onmogelijk om daar nog bij te blijven slapen. Trouwens slaapt wordt iets heel anders tijdens wandelen. Omdat je eigenlijk geestelijk nauwelijks meer iets te verwerken hebt moet je alleen lichamelijk een beetje uitpuffen. En dat is met zo’n 5-6 uur wel het geval. Dus als je om 11:00 uur gaat slapen, heb je het om vier uur wel zo’n beetje gehad. Raar maar waar.

Ik doe er ongeveer anderhalf uur over om in te pakken: het is om je dood te lachen.

Ik vergeet steeds iets of kan steeds iets niet kwijt. Blijkt dat ik gewoon eigenlijk twee stuffzakken te weinig bij mij heb: een vuilniszak en een zak voor de vuile was. Mijn vuile sokken gaan steeds heen en weer tussen verschillende compartimenten om ze niet in aanraking te laten komen met of etenswaren, of andere schone spullen. (En het is al 3 dagen licht vochtig weer: ik laat de rest over aan uw fantasie. Zelfs een reine maagd van 17 gaat in dit weer stinken als een mijnwerker met zweetvoeten.) Het is een hels karwei want als je uiteindelijk alles heb ingepakt dan blijkt er gewoon nog vuilnis te zijn. Ja en dat kan je vervolgens nergens kwijt. En het uitgangspunt is “laat niets achter behalve je voetstappen“.

Dus moet je het gewoon meenemen.

Wat je natuurlijk niet kan meenemen is Kak.

Dat dien je volgens de regels te begraven.

Het is echt onvoorstelbaar hoe slonzig en smerig mensen soms zijn. Hele pakken Tissues vind ik langs de paden. Wat denken mensen? Dat de stadsreiniging hier vakantie-corvee draait?

Ik stel lijfstraffen voor… en het publiekelijk te moeten opeten van achtergelaten spullen. Inclusief de eigen uitwerpselen!!!

Overigens is het begraven van pleepapier na het kakken ook een slecht idee.

Cellulose schijnt er zo’n 6 jaar over te doen om op te lossen.

Dus heb ik bij mijn WC papier altijd een klein BIC aanstekertje.

Het is heel leuk om je eigen WC papier plus bergkak te zien verbranden. Heel ECO.

Wel opletten dat het niet te droog is, anders zet je het hele bos of berg in lichtelaaie.

Dat is pas echt KAK.

Ik doe deze dag rustig aan.

En dat komt goed uit. Om zeven uur loop ik de huizen van Achomitzer alm voorbij en na een uur lopen doemt de eerste hut bij Freistischer Alm op. Een fijne idille van een plek met op deze zondag een open wirtshaus Oosternig. Ik bestel koffie, laad elektriciteit en tank water. En klets wat met de waardin. Van het overgebleven ontbijt van de gasten lik ik de jam van de schaaltjes… Heerlijk… je kan zo moeilijk jam en pindakaas meenemen. En wat zou het: ik ben toch een zwerver.

Heerlijk koffie en fijne hond.

Een koppeltje probeert weg te komen, maar het meisje staat trappelend te wachten tot de jongen eindelijk alles heeft ingepakt er is duidelijk wrijving die beide niet willen laten blijken. Een fijne bijkomstigheid van alleen reizen: dat heb je niet.

Ik slungel verder over heuvels en dalen. Bevecht woeste gedachten en nog een half uur later doemt over de grens met Italië weer een refugio op: Nordio met echte Italiaanse espresso….

En werkelijk is er een espresso apparaat, taartjes en uitgebreid te eten.

OK OK OK

Er zijn ook wandelaars met Gucci outfit trouwens.

Italianen leggen hutten namelijk bij voorkeur aan bij een gebaande weg.

Dat heeft vele voordelen vinden ze. Je kan in je Fiat zo naar boven racen en met je dure hiking gear en dikke lijf hup de hut in: eten!!!

Goedkoop. Geen heli nodig om de boel aan te voeren.

Groot nadeel is natuurlijk de enorme hoeveelheid schreeuwende, vuil achterlatende massa’s die de natuur meer zien als een alternatief voor de eigen bijkeuken.

Kleine afgelegen hutten zijn veel en veel leuker: die worden alleen gefrequenteerd door mensen die echt moeite hebben gedaan.

MOEITE DOEN daar gaat het om zei Theo Maassen al.

Maar nu is de koffie echt welkom. Ik ga een vacantiedagje doen. Als beloning voor gisteren!

Als ik dan vervolgens doorloop heuveltje over, loop ik tegen de hut Starhand aan. Nou nog eentje dan…. om te proeven hoe slecht de Oostenrijkse koffie is.

Ja dit keer Oostenrijks en schamel. Met een mevrouw met 7 verschillende groottes koffiepercolatoren en een aftands gasfornuis.

Er ligt overal koeiepoep en de hut valt bijna inelkaar van ellende.

Daarna is het uit met de pret: drie hutten in twee uur… het moet niet gekker worden!

Dan heb ik het gehad en zet er de pas in.

Een onafzienbare Lange weg onder een groot aantal Almen door en ik ontmoet een heel lief ouder paar dat een enorme leuk huis voor zichzelf heeft gebouwd en stralen als ik ze daarmee complimenteer.

Loop bij Egger Alm langs het meer in een totaal Koeien en paarden Carnaval.

Werkelijk wel 200 koeien die zich nauwelijks laten wegjagen.

Als het dan dreigt te gaan regenen en ik mijn jasje wil pakken rukken ze op en beginnen alles aan mij te besnuffelen en te bekwijlen.

Er zitten er twee bij met neusringen dus dat zijn meestal de wildere. Just my luck.

Als dan uiteindelijk ze in mijn Enlightend Equipment jasje gaan bijten heb ik het gehad.

Wegwezen!!!

Ik loop Egger Alm op en er zijn zowaar twee kleine restaurants.

Je leeft maar een keer!

Ik strijk neer en vraag het dienstertje wat ik moet eten.

Die drei Kneudel varianten zegt ze.

Ik denk: het zal wel…

En zeg: ach doe maar.

Dit is wat ik krijg:

Ongeveer de allerlekkerste pasta maaltijd ooit!!!!!

Ok Ok OK 3km van de Italiaanse grens… maar… IN OOSTENRIJK…

I am a geluksvogel.

Ik ga na 1,5 uur weer op weg en maak alle verloren tijd van die dag goed. 22 km… Want ik heb mijzelf een plek met uitzicht beloofd.

Om 21.10 kan ik niet meer.

In een bos vind ik een plekje op de rand van een afgrond: met uitzicht (en mieren)

Ik ga op een boomstronk zitten mediteren (en wordt totaal ondergedruppeld met hars, maar dat heb ik niet door)

Om 21.50 lig ik in mijn bed.