3. Stuck....

25 juni 2020

In de bus van Tarvisio naar Trieste blijkt dat Slovenië de grenzen weer heeft gesloten voor Nederlanders. Kortom ik ben op reis naar niets.

In Oostenrijk regent het de komende 10 dagen met onweer in de bergen. Dus het eerste stuk overslaan is ook niet echt een optie.

Dus zit ik uiteindelijk op een kleine hotelkamer in Triëst huilen te lezen op de site van de Sloveense overheid dat zelfs de Denen het land binnen mogen, maar ik niet.

Ik ben op reis met Dr. NO!!!

Het is als met mijn reis naar Indonesië in 2009: ik kwam op het vliegveld van Jakarta er pas achter dat Nederlanders de enige waren die geen visum gekregen “on arrival”. Dat had ik natuurlijk aan moeten vragen in Bangkok. Ik werd ook stante pede teruggestuurd. Nota bene in het zelfde vliegtuig waar ik uitgekomen was. Het enige grappige waren de gezichten van de stewardssen die WEER 4 uur met mij zaten opgescheept.

Dit voelt een beetje hetzelfde.

Ik ga maar naar zee wandelen en de stad bekijken.

Eerst nog geprobeerd een verloopje voor de microfoon van mijn nieuw verworven Osmo pocket camera te kopen: die waren overal in Nederland uitverkocht, maar de meneer in de MediaMax was hyper onaardig en verwees me naar internet.

Daarna geprobeerd langs het water te lopen naar het oude centrum.

Ik was natuurlijk weer vergeten dat Italianen van oudsher alle smerigheid en industrie op de beste plekken van hun land leggen: de trein langs de Rivièra dei Fiori, de autowegen langs de gehele kust en hier liggen op de plekken waar geweldige stranden hadden kunnen liggen smerige havens, kilometers lange camper standplaatsen, verroeste wagons, verlaten opslagplaatsen en onder italiaans instortende viaducten liggen hier en daar nog oude autowrakken.

Na 1,5 uur komt dan eindelijk op het piazza della unita di Italia waar ik ooit met mijn vriendinnetje Alexandra heb gestaan. Ik herken letterlijk helemaal niets meer.

Loop door een zijstraat in en in een hele fijne pizzeria eet ik een ongelofelijk goeie pizza: dat is weer het voordeel van Italië zijn.

Daarna half eenzaam half gelukzalig door de stad gewandeld. En na heel lang lopen largo san Giacomo terug gevonden.

Op het terras met een kleine getatoeëerde oberes een Bianco spitz gedronken voor twee euro: kijk now we are talking!

We zijn weer thuis.

Dit is nu het probleem

Triëste ... startpunt van de Via Alpina.

Slovenië is dicht (voor mensen uit Nederland ... alle andere staatsburgers zijn welkom !!!! Boetes tot € 4000 Rutte wat went wrong?) en dus zal ik het land vanaf nu niet meer kunnen bewandelen. Ik kan het eerste deel van de wandeling overslaan en starten in Oostenrijk, maar het is de komende 10 dagen erg slecht weer in de bergen :-) :-) :-)

Echt de enige plek in heel Europa waar het weer slecht is . Dus ik zit echt gevangen in een catch 22 situatie .... Moet ik in Triëste blijven en wachten tot de grenzen weer opengaan, of terugreizen naar Oostenrijk, en het weer doorstaan ​​... Ik heb mezelf een extra dag gegeven om te zien

of Slovenië van gedachten verandert...

Of dat het weer van gedachten verandert...

Of dat het universum van gedachten verandert...

Of dat Boeddha van gedachten verandert.

Soms zijn we niet de baas over onze omstandigheden (of liever ... nooit, maar we stellen het ons graag anders voor)

Lessen in loslaten!

Tot zover de reis met Dr. No....

Stuck

25 June 2020

On the bus from Tarvisio to Trieste it appears that Slovenia has closed the borders again for Dutch people. In short, I am traveling to nowhere.

In Austria it will rain with thunderstorms in the mountains for the next 10 days. So skipping the first part is not really an option.

I sit in a small hotel room in Trieste crying reading on the site of the Slovenian government that even the Danes are allowed to enter the country, but I am not.

I am traveling with Dr. NO !!!

It is like my trip to Indonesia in 2009: I only found out at Jakarta airport that the Dutch were the only ones who did not receive a visa “on arrival”. I should of course have applied for that in Bangkok. I was also immediately sent back. On the same plane that I got out of. The only funny thing were the faces of the flight attendants who were Marooned up with me AGAIN for 4 hours.

This feels a bit the same.

I just go for a walk to the sea and see the city.

First I tried to buy an adapter for the microphone of my newly acquired Osmo pocket camera: they were sold out everywhere in the Netherlands, but the man in the MediaMax was hyper unkind and referred me to the internet.

Then tried to walk along the water to the old center.

Of course I had forgotten that Italians traditionally put all the filth and industry in the best places in their country: the train along the Riviera dei Fiori, the motorways along the entire coast and here where great beaches could have been, dirty ports miles of motorhome parks, rusted wagons, abandoned warehouses and underpasses collapsing after Italian Tradition

and the odd old wrecks here and there.

After 1.5 hours I finally arrive at the piazza della unita di Italia where I once stood with my girlfriend Alexandra. I literally don't recognize anything at all anymore.

Walk down a side street and in a very nice pizzeria I eat an incredibly good pizza: there is the advantage of being Italy again.

Then walked half lonely half happily through the city. And after a long walk, I found Largo San Giacomo again.

On the terrace with a small tattooed waiteress I drink a Bianco spitz for two euros: look now we are talking!

We are back home.

This is the problem I am faced with.

Trieste ... starting point of Via Alpina.

Slovenia is closed (for people from the Netherlands ... all other citizens are welcome !!!! Fines up to € 4000 Rutte what went wrong?) And so I will not be able to walk the country from now on. I can skip the first part of the hike and start in Austria, but the next 10 days are very bad weather in the mountains :-) :-) :-)

Really the only place in all of Europe where the weather is bad. So I'm really caught in a catch 22 situation .... Do I have to stay in Trieste and wait for the borders to open again, or travel back to Austria, and get through it again ... I gave myself an extra day to see whether Slovenia changes its mind...

Or that the universe changes it’s mind.

Or that Buddha changes his mind. Sometimes we are not in control of our circumstances (or rather ... never, but we like to imagine it differently)

Lessons in letting go!

So much for the journey with Dr. No ....